C: Pe çèrti o zêugo do balón o l’è pròpio ’na gràn pasción!

F: No stâlo a dî a mi, Càrlo, che de balón no me n’acapìscio pe ’n bèllo nìnte.

C: Va bén, ma sta chi véuggio contâtela.

F: Sciù, dìnni.

C: Ti sæ, a Sandöia l’àn fondâ do 1946 e a tànti, chi a Sàn Pê d’Ænn-a, ghe saiéiva stæto câo anâ a védila zugâ.

F: Me l’imàgino.

C: Quàrche ànno dòppo a fondaçión, êmo li into sòlito bar a discùtte e a ciaciarâ quand’o l’ìntra o Fràn, che niâtri ciamâvimo Barilìn, pe vîa ch’o l’êa ’n pö grascelòtto.

F: Ma ti n’atrêuvi de lóngo de nomiâgi!

C: Eh za! Bén, o Barilìn o l’ìntra e o ne dîxe ch’o l’à doê tésere p’anâ a védde a Sandöia e o ne domànda se gh’é quarchedùn ch’o voéiva anâ a-a partîa con lê. Gîa che te regîa, gh’é anæto o Tîno. Arivæ a l’ingrèsso, a màschera a ghe domànda i bigétti e o Barilìn o tîa fêua e doê tésere. “Ma questa a l’é pe ’na dònna!” e o Barilìn: “Me són sbaliòu e dev’avéi pigiòu quélla de mæ mogê”.

F: Comensémmo bén!

C: Pöi o ghe da-a segónda. “Ma sta chi a l’é pe ’n zoênétto!” O Barilìn o se gîa vèrso-o Tîno e o dîxe: “A l’é pe lê: o l’a ripetûo e elementâri in bèllo pö de vòtte!” T’æ acapîo che figûa o gh’à fæto fâ a-o Tîno? Armêno o l’avésse mìsso a-e médie!

F: Eh za. O l’à fæto pasâ da scémmo. Chisà cómm’o l’é stæto conténto!