F: Za che ’na vòtta se stâva de ciù insémme, magâra ’nte bàr a fâ ’na parti-æ càrte...

C: ... ò a-o biliàrdo... Cómme quànde, li a Barabìn, o caigâ, ch’o se ciamâva Gustìn, o selâ ch’o se ciamâva Döro (chi-o sa o perché: fòscia o seu nómme o l’êa Teodöro)... Pöi gh’êa o Méi e o Giöxe. Bén sta brancâ de amîxi a ne vegnîva da ’na fèsta ò da ’n velión...

F: Bàcere! Cöse da rìcchi chi a San Pê d’Ænn-a!

C: Òua... da rìcchi... Chisà pöi da dôve ne vegnîvan. De segûo êan tùtti quàttro bél’inbriæghi quànde so-intrè’nto bàr. E za ch’êan li, àn comensòu a fâ ’na partîa a-o biliàrdo.

F: E-e bocétte? Ariêscîvan a védile?

C: Cös’ ti veu, Frànco, pe zugâ ’na bocétta ghe voéiva çìnque menûti: êan de lóngo li a pigiâ e mezûe! O Döro o gh’àiva e bìlie giànche e tùtte e vòtte che ghe dîvan de mesciâse a zugâ a bocétta lê o dîva: “Cavàllo giànco o no l’é mâi stànco”.

F: Bén, pòsso imaginâme che vivacitæ ghe poéiva êse in gîo a-o ciàn do biliàrdo!

C: Eh za! O Méi, no saviéiva dîte bén o perché, fòscia perché de mestê o fâva o chêugo, o gh’àiva in tésta un de quélli capélli èrti da chêugo ò da chef. Ma ti sæ cös’o gh’àiva apéizo a-a risvòlta do giachê?

F: Cöse?

CC: O còllo e a tésta de ’na galìnn-a! E coscì ma pâ de védilo ancón, li in gîo a-o biliàrdo a zugâ e bocétte co-â tésta da galìnn-a ch’a ghe pénde da-o giachê! Imagìn-ite in pö che partîa séria a saiâ stæta, con tùtta a génte do bàr in gîo a-amiâli!