C: O càn, Frànco, o l’é o ciù grànde amîgo de l’òmmo!

F: Cös’ te sucêde? Percöse mâi ti me dîxi sta cösa chi?

C: Ti véddi, Frànco, me vegnûo in cheu de ’n fæto sucèsso quàrche ténpo fa.

F: Dâi, cónta!

C: O Tilìn o parlâva co-in amîgo e o ghe dixéiva da seu intençión de pigiâse ’n càn, in bèllo cagnétto ch’o fésse ’n pö de conpagnîa a seu mogê, ch’a l’êa sénpre sôla...

F: Ahi, ahi fòscia o voéiva ’n càn pe fâghe a goàrdia...

C: Fæto sta, che o Tilìn o càn o se l’à pigiòu pe d’in davéi: un bèllo cagnétto de pöchi méixi. Gîa che te regîa, o l’incóntra tórna l’amîgo de prìmma; e zu co-i conpliménti: “Ma che béllo cagnìn, che fèste ch’o fa, ah ti l’æ çernûo pròpio bén”.

F: Insómma i sòliti squæxi...

C: Tò-u li che pöi l’amîgo o ghe domànda a-o Tilìn: “Ma cös’o l’é? O l’é da goàrdia?”

F: Cómm’ò dîto mi!

C: Ti òu sæ cös’o gh’à rispòsto o Tilìn? “No, o l’é de Livelòu”! (1)

(1) Livelòu: Livellato, località ai piedi del Santuario di N.S. della Giardia.