F: Alê Càrlo! Cöse mâi dêvo sciorbîme ancheu? Ti ghe n’æ ’n’âtra fociâra de teu da contâme?

C: Mîa o Labæn o l’é ’na minêa de stöie de vìtta visciûa. E sta chi a l’é coiôza.

F: Ho za acapîo. M’asétto in sciô scanbelétto e te stàggo a sentî.

C: Un giórno o Labæn o l’àiva acatòu ’na papiâ de pésci da ’n pescòu. Quànde o l’arîva a câza e o-i fa védde a seu moæ, lê a ghe da sùbito bacìccia: «Ma cöse t’æ acatòu! Ma no t’æ vìsto che sti pésci no són fréschi! Mia'n pö che éuggi che gh’àn!»

F: Insómma ànche alôa i pescoéi t’arenbâvan di pésci no goæi fréschi.

C: E za! E ti sæ cös’o gh’à rispòsto o Labæn? «Òh moæ, són pésci mòrti! Cöse ti preténdi: ch’àgian i éuggi de Clargâble?»