F: Alôa, Càrlo, cöse ti me cónti ancheu?

C: Sto chi o l’é ’n fæto vêo. Gh’ea doê seu che stâvan in Stràdda Vêgia, dîta pöi via Chiusa, vixìn a-a Pòrta da Lantèrna, quélla Pòrta ch’a dividéiva Sàn Pê d’Ænn-a da Zêna.

F: T’eu dî quélla rifæta da-i Savöia che òua a l’é sótt’a-a Lantèrna?

C: Sci, quélla li. Bén, un giórno e doê seu dovéivan anâ a Zêna. Fæti quélli trexénto métri pe arivâ a-a Pòrta, dæto che stâvan intràndo a Zêna, a çitæ grànde, ’na seu a dîxe a l’âtra: «Seu, démose màn che sémmo pò-u móndo! Chi a-o pàn ghe dîxan mìcche».

F: E za, Càrlo. ’Na vòtta, ma no goæi ténpo fa, a génte a se mesciâva de mêno!

C: E fòscia stâvan mêgio liâtri che niâtri che sémmo de lóngo in reméscio.