San Pê d'Aenn-a
zeneise@francobampi.it
 

Intrâ > A léngoa > Coscì coscì, ben ben no guaei > San Pê d'Aenn-a
[ Inderrê ]

Arasci ] Bordighëa ] Camoggi ] Casarsa ] Magon ] Milleximo ] Montäto ] Neuve ] Nöi ] Preboggion ] [ San Pê d'Aenn-a ] Savonn-a ] Väze ]

San Pê d'Aenn-a ancheu a l'é 'na delegassion da "grande Zena" ma finn-a a-o 1927, comme tûtte e delegassioin, a l'ëa ûn comûn separòu.

Gh'é da creddighe?

San Pê o l'ëa in gïo a predicâ pe-a Ligûria e, quaexi pe caxo, o l'arriva in to cheu de Banchi, dove a gente a se dava ûn gran da fâ a manezzâ dinae, a scangiâ merçe a traffegâ inte tûtte e lengue con foresti forestiero, quello che non essendo del posto è sentito distante e foestê straniero, di altra nazione specie se con lingua differente. O s'avvixinn-a a 'n pö de gente ch'a l'ëa lì e o ghe domanda: «Mi son foestê. Ma a vostra çittae a me gûsta. Però no capiscio comme mai fae tûtto sto invexendo». «Cöse sciâ veu, bell'ommo, chì se traffega pe fâ i dinae!» o ghe risponde ûn. E o Santo: «Tûtto chì?». «Se vedde che sei 'n foestê!» ghe dixe 'n ätro con 'n sorrisin «Ûn ommo o va pe quello ch'o l'ha. Ma voî me paggei ûn poveo. Se l'é coscì l'é mëgio che ve levei d'in ti pê!»

San Pê o se gh'appensa ûn pö; poi o se mette a lëze, ma a voxe erta pe fâse sentî: «Ascì ch'o l'ha dïto: chi vegne con mi o l'aviä çento pe ûn». «Çento pe ûn? - sbraggian quei traffeganti - O l'é ûn bello frûto! E dinni, foestê, chi ou dà? L'impreisa a saiä de segûo pericolosa, ma niätri gh'aniëmo appreuvo finn-a in çê». E quaexi fando mostra de no sentîli, San Pê o l'azzunze: «O l'ha dïto de çercâ a Taera do Segnô, a giûstissia, e tûtto o resto o saiä ûn de ciû».

Poi o se mette a camminâ pe attrovâ ûn posto dove accoegâse e passâghe a neutte. E propio feua de Zena, de derrê a 'n promontöio, o vedde 'na spiägëta bella queta, con dell'aenn-a finn-a finn-a. O s'accoega a-o sô e o s'addorme.

E inte quello posto, quarche tempo doppo, gh'han faeto 'na gexetta e in gïo gh'é nasciûo ûn borgo che, pe sti faeti ch'ho contòu, l'han ciammòu San Pê d'Aenn-a.

E, diggo mi, se questa a l'é a stöia, perché ancheu n'é vegnûo a smangiaxon de scrivilo tûtt'attaccòu o nomme de San Pê d'Aenn-a? 

Piggiòu da Divo Gori, Dario G. Martini, La Liguria e la sua anima,
4a edizione, Sabatelli, Savona, 1967 p. 68.